12
आपल्याला ठरवता येत नाही
आपला काळ.
रहाता येत नाही अपडेट.
चालता येत नाही ह्यांच्या बरोबरीने.
शीला की जवानी म्हणत म्हणत
थिरकत नाहीत आपले पाय,
मुन्नीच्या गाण्यावर.
तरी जमवत अस्तो सगळया कसरती.
जमतात असं दाखवण्यापुरतं तरी.
तुडवावाच लागतो हा चीखल.
हसावचं लागतं रजनीकांतवरच्या
प्रत्येक एसेमेसला.
हया भ्रमीष्टांसमोर
वाचायचा नस्तो कुठलाच
जाहीरनामा.
एक दिवस असा येईल म्हणत
आळवायची नस्ते अरुणची कवीता.
वाजावायचा नस्तो कुठलाच
बिगूल, स्व:ताच्या विचारांचा.
ज्याने समोरचा उध्वस्त होईल.
त्याला जपावं लागतं
मोबाईलच्या रिंगटोन मध्ये.
त्याचा फोटो लावून.
No comments:
Post a Comment