त्यापेक्षा तोल गेलेला बरा....

अ- तूझ्या घरात माझा पसारा नको तीतका वाढलाय,
      ठेवता ही येत नाही  टाकता ही येत नाही.
ब- कुठून आणला? कुठे घेवुन जायचाय?
अ- माहित नाही.
ब- कशाचाच कशाशी मेळ नाही.
अ- जुनाच खेळ नव्याने, आपापल्या पद्धतीने
      माहित नसतांना खेळत आलो सारेच.
ब- सवय होते हळू हळू ...   
अ- सार्‍याचीच,  हे वाईट.
      कसले कसले आवाज भरून राहीलेत खोलीभर
      आणी वास सुद्धा...
ब- बाहेर तरी काये वेगळं...?
अ- नळ उघडा राहीला, नकळत नळाच्या..
ब- काय काय वाहून गेल? कुठे वाहून गेलं?
अ- काय माहीत...
ब- म्हणजे पुन्हा तिथेच आलो सारं फिरून .
अ- बाकी मी पुरता चिंब चिंब झालो तुझ्या
      घरातला माझा पसारा आवरता आवरता...
      पुन्हा सावरता येईल की नाही हा प्रश्न आहेचये..
      प्रश्नांचा तोल जातो सारखा सारखा
      उत्तरांचा टेकूच नाही सापडत
      नाहीतरी कसले कसले पुचाट टेकू देवून
      आयूष्याचा डोलारा सांभाळायचा म्हणा....
      त्यापेक्षा तोल गेलेला बरा....